مراقبه ریشه سعادت است
بسم الله الرحمن الرحیم
مرحوم استاد،جناب علامه طباطبائی رضوان الله علیه فرمایش خیلی شریف ومتین داشتند.ایشان می فرمودند:تخم سعادت،مراقبه است.مراقبه یعنی کشیک نفس کشیدن.اینطورنیست که شمااین در وآن در بروید،می خواهیدکجابروید؟به دنبال چه کسانی بروید؟بایدآن چنان مراقبه داشته باشیدوزحمت بکشیدوریاضت بکشیدتابه سعادتی دست یابیدکه دیگران به سراغ شمابیایندوازشمایادبگیرند.(إِنَّ هذَاالقُرآنَ یَهدِي لِلَّتي هِیَ أَقوَمُ سورۀ اسراء آیۀ نه )متن دستوردین رادرمتن زندگی پیاده کردن وبرنامه داشتن وکشیک نفس کشیدن مهم است.کشیک نفس کشیدن یعنی مواظب نهال وجودت باشی واین رابایدتقویت کنیدوبپرورانید.عجله هم نکنیدوبدانیدبه آنهایی که زودمی دهندپخته نمی شوند،وآنهایی که دیرمی گیرندخیلی پخته می شوند،ظرفیّت پیدامی کنند،قوی می شوندوآن وقت می توانندلقمه های سنگین ونعمت های خیلی والابردارندوازسفره های خیلی پرنعمت وعالمهای خیلی عظیم برخوردارگردند.پس عجله وشتاب مورز.اصلاًشتاب زدگی برای چه؟!شیخ محمدحافظ شیرازی می فرماید:
توبندگی چوگدایان به شرط مزدمکن              که خواجه خودصفت بنده پروری داند
نوعاًشماسروران رامی بینم که فرمایشاتی می فرماییدکه بایدهم بفرماییدوبخواهیدوبه دنبالش باشید؛ولی ابتداآن اندازه که می دانیددرخودپیاده بفرمایید،وقتی ازآنهادرآمدیدبه سراغ مطالب دیگربرویدوبگوییدحالا چه کارکنیم؟وقتی آقای علامه طباطبایی فرمود:تخم سعادت مراقبه است وصحبت رابه اینجاکشانیدکه فرمود:اگرکام توبرنیامدآنگه گله کن!اولین کارمراقبت است.مراقبت،شمارابه جایی می کشاندکه درتحمل جبروت فرو می رویدومی دانیدکه طبیعت وسرشت وغریزۀ انسانی خوی پذیراست.انسان باهرکسی محشورباشدبه خوی آن درمی آید.اگرشمادربارۀافرادی که باحیوانات سروکاردارندومحشورند تأمل نمایید این عرض بنده راتصدیق می فرمایید.البته چوپان بودن عیب نیست همان طورکه شاعرمی گوید:
شُبانی اگردرجان بودعیب                       چرابودموسی شُبان شُعَیب
مقصود این است که نفس انسانی خوی پذیراست.رفتاروگفتارگوسفندچران بارفتاروگفتارخوکبان متفاوت است،چون هرکدام بایک حیوان سروکاردارند.درعالمانسانی هم عدّه ای به صورت انسانندولی بدترازخوک وچارپاهستند.چنان که جناب وصی علیه السلام درنهج البلاغه می فرماید«فَالصُّوَرَةُ صُورَةُ اِنسانٍ وَالقَلبُ قَلبُ حَیَوانٍ خطبه هشتادوهفت»این راهم بپذیریدکه اگرانسان باملکوت وعالم فرشتگان وعالم اِله وباخدای خودش همنشین باشد،نفس اوالهی وفرشته خوی می گرددوقدسی وملکوتی می شود.ریشۀ این مطلب چیست؟وکارهای دیگرمثل طهارت،نماز،روزه وغیره.همه،این تخم سعادت رامی پروانند تاشجره طوبی بشود که(أَصلُها ثابِتٌ وَفَرعُهافِی السَّماء.تُؤتِي أُکُلَهاکُلَّ حِینِ بِإِذنِ رَبِّها سورۀ ابراهیم آیه بیست وچهاروبیست وپنج).
بایداین شجره طوبی رابپرورانیدوبه فعلیّت برسانید که این شجرۀ عبدبی است، ازبین رفتنی نیست،خشک نمی شودوضایع نمی گردد.اینجاشیخ می فرمایدافرادی درنشئه دنیادرمیان خلق هستند،که درعالم جبروت فرورفته اند.درعین حال که هستندگویا نیستند!
هرگزمیان حاضروغایب شنیده ای              من درمیان جمع ودلم جای دیگر است
آن لذّت عُلیابرای این افراددست می دهد،حالاتی برای ایشان پیش می آید،می چشند،می رسندومی یابند.آری!تَمَثُّلات می یابندحرفها راخودشان،ازسِرّوازملکوتشان می شنوندواحادیث برزخی می شنوندوکلیدهایی به دست ایشان می دهند.اینهاهمه تعبیراتی هستندکه یک مقدارحرف وتوضیح می خواهند.
یکی ازاساتیدما راخدارحمتش کند-می فرمود:دوسه بارشکاری بفرماییدوچیزی به تورتان بیفتدتاراهش رامتوجه بشوید،آن وقت طعمش را می چشید،عطش پیدامی کنیدوشمارامی کشاند.
مــــــــــــــــــــــــــشکات ولایت   http://www.meshkatehvelayat.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: